Gastblog van het Amsterdamse Bos - Bijdragen februari 2020

De witte tijd in het Bos, is niet zozeer de winter als wel het voorjaar. De sneeuwklokjes zijn er al een aantal weken, maar nu bloeien ook de sleedoornachtigen al uitbundig. De komende tijd komen daar nog krentenboompje, vogelkers, boskriek, daslook en fluitenkruid bij. En de meidoorns, de kersenbomen in het Bloesempark en de paardenkastanjes natuurlijk. Ik schreef sleedoornachtigen, omdat ik bij die wilde pruimen wel eens twijfel over wat er nu zo uitbundig staat te bloeien. Het kan echte sleedoorn zijn, maar misschien ook wel een heesterpruim of... Maar mooi zijn ze, ze bloeien nu al en als je ze echt gaat bekijken dan zie je ook van alles anders. Vogels, bezoekende insecten, van de week zag ik zelfs nog een pruimpje tussen de bloesem.

1 maart Martenitsa-dag
Twee jaar geleden hing er vlak bij de Boswinkel een Martenitsa aan de takken. 'Een marte-wat?' hoor ik je vragen. Nou dat zit zo. Een Martenitsa is een figuurtje of armbandje van rode en witte wollen draden. Je ziet ze in Nederland steeds vaker in bloeiende bomen en struiken hangen. Een gewoonte overgewaaid uit de Balkanlanden, zoals Bulgarije. Daar wordt op de eerste maart 'Baba Marta' (letterlijk 'Grootmoeder Maart') gevierd. Men geeft elkaar dan een 'Martenitsa' als symbool voor een nieuw begin, voor geluk en gezondheid, voor liefde en vrede en voor het komende voorjaar. Je draag je Martenitsa tot 21 maart of tot je een ooievaar of zwaluw ziet, daarna hang je je Martenitsa aan een bloeiende boom of struik.

Nu is niet de bedoeling dat de miljoenen bezoekers in het Bos van alles aan bomen en struiken gaan hangen. Amsterdam heeft met die liefdesslotjes aan bruggen al genoeg te stellen. Maar elkaar aanstaande zondag een mooi voorjaar toewensen zonder storm, dat vind ik zo’n gek idee nog niet. Ik kijk ondertussen wel uit naar vredige windjes en een lekker lentezonnetje.