Gastblog van het Amsterdamse Bos - Reacties

Ooit stond Nederland vol met lindebossen. Tegenwoordig behoort de wilde inheemse linde tot de grote zeldzaamheden. Zo begon de grote lindekenner Bert Maes zijn artikel over de ontdekking in 2008 van een groot en uniek lindebos in de omgeving van Maastricht. Extra mooi die ontdekking omdat net het jaar daarvoor vijf boswetenschappers een warm pleidooi gehouden hadden voor de terugkeer in Nederland naar het lindewoud.

Wij boffen, want het Amsterdamse Bos heeft vele prachtige lindelanen. De beroemdste is wel de Galoppeerbaan gelegen tussen de Boswinkel en de Grote Vijver. Deze royale lindelaan is geïnspireerd door de Rotten Row in Hide Park, in 1690 aangelegd door onze stadhouder-koning Willem III als veilige route tussen zijn twee paleizen in Londen.

Amerikaans lindewoud
En lang voor de roep om de terugkeer naar het lindewoud, zijn in het Amsterdamse Bos al stukken lindebos aangelegd. Het meest opvallende is het bos van Amerikaanse linden ten noordoosten van het Land van Bosse, het grote evenemententerrein van het Bos. In dit deel zijn kort na de oorlog speciaal Noord-Amerikaanse boomsoorten aangeplant, zoals bijvoorbeeld ook de bijzondere grijze walnoot. Amerikaanse linden worden in Nederland wel als laanboom aangeplant, maar in bosverband ken ik ze nergens anders. Elders in het Amsterdamse Bos vind je nog twee stukken bos met Europese lindensoorten. Eentje met lindes van ondertussen zo’n 75 jaar oud. En een perceel in het zuiden dat waarschijnlijk aangeplant is bij het 50-jarig bestaan van het bos in 1984. Toen zijn op de boomplantdag de laatste stukken van het oude bos beplant door heel veel kinderen.

De burgemeesterslinden
Zeker is het dat er op dezelfde dag ook drie losstaande winterlindes geplant zijn door hoogwaardigheidsbekleders. Een voor elke gemeente waarin het Bos ligt. Ze staan bekend als de burgemeesterslindes. Rond lindes bestaan allerlei legendes en verhalen, en die moeten we blijven koesteren. Dus niet verder vertellen dat het eigenlijk de wethouders uit Amstelveen en Aalsmeer waren die deze lindes geplant hebben samen met de directeur van Openbare Werken van Amsterdam. Met het planten van deze laatste bomen was de grote boomplant van het Bos in principe gebeurd. Maar helemaal af is het Bos nooit en verrassingen blijven niet uit. Vijftien jaar later begon de aanleg van het Schinkelbos. En ook nu worden er nog regelmatig wat bomen geplant in het bos.

De gewimperde linde
In het Amsterdamse Bos staan veel verschillende soorten linden. Ze zijn niet allemaal even makkelijk uit elkaar te houden zijn. Wel bloeien ze op verschillende tijden wat gunstig is voor de insecten die het tegenwoordig moeilijk hebben. En bovendien leuk voor de bezoekers van het Bos die op vele momenten het licht bedwelmende parfum van de lindebloesem kunnen ruiken.

Vorig jaar is de collectie linden in het Bos uitgebreid met een makkelijk herkenbare linde: de gewimperde linde. Deze heeft lange wimpers aan haar bladeren en bloeit in augustus/september als alle andere lindes zijn uitgebloeid. Bovendien loopt deze linde in het voorjaar uit met rode bladeren, die pas later groen worden. Benieuwd waar die staat? Dat wordt binnenkort onthuld bij het verschijnen van de nieuwe bomenroute van het Bos. Daarin staat de precieze plek aangegeven en nog veel meer bomenverhalen. Ik hoop dat die net zo’n succes zal blijken als die magische linden in het Amterdamse Bos zijn.